Bir yere gelmek için çabalar, çabalar öyle çabalar ki bir hiç olur. Yapamasaydı ayıptı, derler. Yapamadığında da yapamayacağını biliyordum... Çabalamaz. Bırakır ve bekler. Önüne yığılır. Vay be neler yaptı derler. Kimsenin çabaya karşı bir tutkusu kalmamıştır artık. Kötü giden bir şeyde tüm varını yoğunu dökersin. Başaramadıktan sonra anlamsızdır. Olsun çabaladım demezsin. Görünen o ki çoğu insan sonuç için yaşıyor. Deneyimlemek şöyle kenarda duruyor. Başarı yoksa, hayat yok. Hiç olmak güç değil. Siz hiç kendi kendine çırpınıp istediğini elde edememiş birinin, çırpınırken kanatlarım olduğunu fark etmeye fırsatım oldu diyen birini gördünüz mü? Ne çok şey yaşamışsa da hiçbir şey yaşamamıştır aslında. Somut neyim varsa şimdi şurada önümde duran, yaşadığım o kadardır. Ya ama keşke! Keşke o kadar az yaşansa.