Nasıl olduğunu bilmiyorum, anlamlandıramıyorum. İnandıramıyorum kendimi dünyaya. Her zaman çok daha iyi sevinç, çok daha iyi acı veriyor. Geçmişin içinde yanıp tutuşurken şimdinin mutluluğunu ama geleceğin de endişesini yaşamak durumunda kalabiliyorsun. Hayret verici ikilemler, çözülmesi mümkün olmayan karmaşalar ve işte durup bekleyen bir yaşam. Daha fazla yaşayamam, dediğin anın ertesi çok daha fazlasını yaşıyorsun. Eksildiğini sanıyorsun birer birer, nasıl oluyorsa çoğalıyorsun. Anlamlandırılmayı bekleyen nice soru işareti üzerine binlerce fikirden milyonlarcasına erişebiliyorsun. O buna müsaade ediyor, sen bunu yapabiliyorsun. Bu sorgu başlı başına hiçbir şey. Fakat bu sorgunun bir öznesi ve nesnesi olmak çok şey oluyordu. Engel olamayacağın bir merak, bir arzu, bir yaşam ve bir ölüm. Ne gerekiyorsa, ne sunuluyorsa onu yaşıyorsun. İtiraz da ediyorsun zaman zaman. Zaten bu sorgunun bir parçası. İtirazın ve anlam arayışın heyecanla bekleniyor. Hataların ve daha iyi hataların, hemen
Yazmayı öğrendiğimden beri günlük tutarım.