22

Hiç tanışmadığım ben. Meğer ne güçlüymüşüm, ne bilgeymişim, ne yetenekli ne sevgi doluymuşum. Varmış bir anlam yaşamamda. Varmış bunca zaman didindiğimin bir sebebi. Meğer insan görebilirmiş bir başkasında kendi kudretini, kendi neşesini. Hem kendini yok edecek kuvvette bir endişenin esiri, hem kendini yoktan var edecek cesaretin sahibi. Nasıl kolay ve hemencecik adapte olmuşum soruldu. Bilmiyorum, sebebi hem ihtiyaç hem sorumluluk olmalıydı. Tecrübe? Belki biraz. Ama aslında hiç. Aynı durumda karşılaşacağım muamelenin bir adım eksik olacağını hiç düşünmedim. Canının canı. Aynı zamanda büsbütün canın. Böyle muazzam bir sevginin esiri olmanın güzelliğinden kimse bahsetmemişti daha önce. Belki bahsedilseydi bu zamana kadar yaşadığım her karamsarlıkta büyük bir ışığın varlığını yüreğime iyice saklamadan uyumazdım geceleri. İçimde yıllarca büyüttüğüm umut sen miydin? Peki bunca zaman beklediğim aslında hep de var olan 'çocukluk' arkadaşım? Yaşayacağımız onca güzel anının heyecanıyl