Buldum dediğin an yeniden aramaya başlamanın zorluğu. Dayanamam dediğin an yeniden yaşama alışmanın dayatması. Sevdim dediğin an ötelenmenin gıcıklaması. İnanırken aldatılmanın bin parçaya ayırması. Her güçlükte en korkuncuyla yüzleşmiş gibi müthiş bir acının içinde kıvranıyorsun. Sonra her seferinde tekrar gülümsüyorsun. İyi olduğundan mı? Bunca insan bu dünya cehenneminde neden gülüyor? İyi olduğundan mı? Yoksa dünyanın cennetinde alıyorlar mı paylarını? Peki bize niye bir şey düşmüyor bu cennet diye övüp bitiremediklerinden? Bir büyük kibrin içinde savrulmayalım diye mi? Gülünce gülmediğimiz zamanları unutup yalvarmayı bırakmayalım diye mi? En zayıf, en korkak, en çaresiz olalım da kimseyi en ufak incitmeyelim diye mi? Daima pişmanlıktan kıvranıp asla pişman etmeyelim diye mi? Acıları unutup merhamete sırtımızı dönmeyelim diye mi? İyi o zaman. Burası iyi. Karanlık. Kimse yok. Umutsuzuz bol bol. İyi şeyler bile bize hasret duymaya başlamış. Biz o iyi şeyleri değil görmek, duymuyoruz bile. Ne kimse bize karışsın, ne biz kimseye. İyiliğimizi arzulayan yok, kimsenin iyiliğinde de kalmıyor gözümüz. Dip güzel, dipten olur.
Gerçekten sevilebilir miydik? Gerçek var mıydı? Masum ve saf sevilmedikten sonra sevilmenin gerçekten bir önemi var mıydı? Ya biz mutlu olabilir miydik öyle sevilince? Sahi sevgi masumiyetini ne zaman kaybederdi? Yoksa bazen hiç bulunmaz mıydı? Koşulların devreye girdiği bir sevgide, sevgiden söz edebilir miydik? Ya masumiyetten? Her iyiliğimiz ve kötülüğümüz ile -RAĞMEN DEĞİL İLE- sevilmek ne kadar mümkündü? Ya biz sevebilir miydik gerçekten? Hiç çıkarsız, öyle derinden. Hiç şüphesiz. Dünya nasıl bir yerdi? Sanki her şey bizim etrafımızda döner gibiydi. Her şey düşünmemiz, hissetmemiz, itiraz etmemiz ve göz yummamız için vardı. Göz yumardık çoğu zaman, dünya büyüktü. Kaybolurduk. Tüm bu karmaşanın etrafında omuz omuza direnmek için yaratıldı sevgi. En küçük şeyler bile en büyük şeyler dünyada oluyorken bize dokundu. En büyük şeyler? Onu bilemiyorum bile. Aslında inceydi yüreğimiz. Sahi tüm kırgınlıklarımız ve kızgınlıklarımız olmasaydı biz ne olurduk? Daha mı iyi olurduk? Gerçekten ke...
Yorumlar
Yorum Gönder