Zihnim. Karanlığım. Çaresizliğim. Aczim. En derin acziyet. Yüreğimdekiyle birlikte zihnimde yankılanan. İradesiz tavırlarım ve bitkinliğim. Bittim. Sanat yok. Hiçlik bu. Hiç olma arzusu. Mahcubiyetten sıyrılmak ve yok olmak. Günahkarlık ve günahının vurgulayıcıları. İçten bir keder ve delilik. Büsbütün delilik. Sonsuzluk. Ölümün yokluğunda büsbütün deliliğe vurmak. Aklım. Yok. Hiçlik bu. Masum gülümsemeleri seyretmek. Yapabildiğim kalbime en iyi gelen bu. Zihnime gülümsemeler doldurmak. İyiliğe sımsıkı bağlanan gülümsemeler. Fakat aczim. Zihnimin aczi. İyiliğe dokunamayan, kötülüğe takılı kalan acziyet. Ölümle övünemeyen, yaşamda deliveren benliğim. Kimim? Benim delilikten önce yerim neydi? Hiç olmasaydım ne olurdum? Hiçlikte ne olmadım? Neyim eksik? Neyim çok fazla? Neyim hasta? Neyim iyileşti? Neyim günah? Neyim sevap? Neyim deli? Neyim akıllı? Neyim güldü? Neyim ağladı? Bitmeseydim eğer ben, neyim masum gülümserdi? Onlar kimdi, umrumda değildi. Hiçlikte ben ve benim sahip olduğum tek gerçek acziyetim. Biz neydik? Ne sebepleydik? Nasıl yok olacaktık? Bu, önemliydi. Çünkü mahcubiyetten sıyrılmak yoktu, onunla yok olmak vardı ve maalesef delirmek yok olmak değildi. Fazla fazla var olmaktı.
İşte buraya kadar. Olan oldu. Vazgeçtim. Pes ettim. Olacak olan zaten olacak. Endişelenmeyecektim artık. Bıraktım. Tüm yaşadıklarımı düşündüm hani derler ya; bir film şeridi gibi. Ettiğim mücadeleleri, yaşadığım güçlükleri, uğradığım hayal kırıklarını düşündüm ve vazgeçtim. Hem de her şeyden öylece. Artık kenara geçip yaşamı izlemeye karar verdim boş gözlerle. Yaşam bana ne getirirse onu yaşayacağım. Yaşama hırsını bıraktım. Güzel şeyler yaşamak zorunda değilim. Dünyada güzel şeylere tanıklık eden yüzde beşlik dilimin ortasında olmamın gereği yok. Geri kalan yüzde doksan beşlik dilimin ortasında kaybolacağım. Eminim bu hiçlik bana iyi gelecek. Oturup yalnızca dua edeceğim, hiç çabasız hayata katılacağım. İyi şeyler dileyeceğim. Evet fakat kötü şeyler yaşayacağım. Olsun gün sonunda hiçbir şeyin önemi yok. Kalbimi kinle, nefretle, öfkeyle, kibirle doldurmadım ya. Gün sonunda ona bakıyorum. Dargın olduğum çok şey var evet. Olsun kenarda oturup şükredeceğim yine. Şükredecek çok meselem var
Yorumlar
Yorum Gönder