Nasıl hayal kuruyoruz? Her hayal kırıklığından sonra nasıl oluyor da tekrar kendimizi bir hayalin içinde buluyoruz? Yeni bir hayal kırıklığı için nasıl cesaret buluyoruz? Nasılsa gerçekleşmez, nasılsa hayal, nasılsa hep hayal kalacak. Öyleyse hayal kuramam. Çünkü korkarım. Cesaret bulamam. Hayal kırıklıkları çok keskin parçalar halini alır, dayanılmaz. Belki öldürür. Hatta yaşarken öldürür. Hiç kimseden bir şey bekleyemez olursun. Ama olmaz, hayal kurmanı isterler. Kendi hayallerini hayalin sayarlar. Hayal kurdururlar. Yaşıyorsan hayal kurmak zorundasındır. Yoksa yaşamaz olursun. Seni seven hiç kimse hayal kurmamanı kabul etmez. Sana kurman için hayaller sunarlar. Aslında hiç de istemediğin şeylerin hayalini kurmaya başlarsın. Beklentiler denizinde boğulursun. Ama beklentilerin amacı tektir: Gerçekleşmemek. Gerçekleşen şey hayatındır. Gerçekleşmeyen beklediğin şey yalnızca yeni bir hayal kırıklığıdır. Bakarsın bu döngüde sıkışıp kalmışsın. Bir şeyler umut etmeye çalışıyorsun fakat hiçbir beklentin yerini bulmuyor. Olsun, diyorsun, gülümsemek bana iyi geliyor. Gülümsüyorsun. Hayal kırıklıkları yanında. Ama gülümsüyorsun. Çünkü hayal kırıklıklarım olmasaydı aynı kişi olamazdım diyorsun. Avunuyorsun, avutuyorsun. Hayal? Kuramıyorsun. Yeterince kırıksın artık. Gülümsüyorum ya işte. Bana yeni hayaller yüklemeyin. Böyle iyiyim.
Gerçekten sevilebilir miydik? Gerçek var mıydı? Masum ve saf sevilmedikten sonra sevilmenin gerçekten bir önemi var mıydı? Ya biz mutlu olabilir miydik öyle sevilince? Sahi sevgi masumiyetini ne zaman kaybederdi? Yoksa bazen hiç bulunmaz mıydı? Koşulların devreye girdiği bir sevgide, sevgiden söz edebilir miydik? Ya masumiyetten? Her iyiliğimiz ve kötülüğümüz ile -RAĞMEN DEĞİL İLE- sevilmek ne kadar mümkündü? Ya biz sevebilir miydik gerçekten? Hiç çıkarsız, öyle derinden. Hiç şüphesiz. Dünya nasıl bir yerdi? Sanki her şey bizim etrafımızda döner gibiydi. Her şey düşünmemiz, hissetmemiz, itiraz etmemiz ve göz yummamız için vardı. Göz yumardık çoğu zaman, dünya büyüktü. Kaybolurduk. Tüm bu karmaşanın etrafında omuz omuza direnmek için yaratıldı sevgi. En küçük şeyler bile en büyük şeyler dünyada oluyorken bize dokundu. En büyük şeyler? Onu bilemiyorum bile. Aslında inceydi yüreğimiz. Sahi tüm kırgınlıklarımız ve kızgınlıklarımız olmasaydı biz ne olurduk? Daha mı iyi olurduk? Gerçekten ke...
Yorumlar
Yorum Gönder